সৰগত আকৌ তেজৰ ধল
আগৰ ফিৰদৌচ বাৰ ৰু-এ-জমিন অস্ত্, হামিন অস্ত্, অ’ হামিন অস্ত্, অ’ হামিন অস্ত্৷ পাৰ্চি ভাষাৰ এই কবিতাশাৰীৰ অৰ্থ হ’ল– যদি পৃথিৱীত সৰগ আছে, এইখননেই সেই সৰগ৷ এই কবিতাশাৰী তেৰ শতিকাৰ বিখ্যাত চুফী কবি আমিৰ খুচৰুৱে লিখা বুলি কোৱা হয়৷ অৱশ্যে এইক্ষেত্ৰত মতভেদ আছে৷ কিন্তু সাধাৰণভাৱে কাশ্মীৰৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যক বুজাবলৈ সঘনাই এই কবিতাশাৰী উল্লেখ কৰা হয়৷ কাশ্মীৰ ভূ-স্বৰ্গ, কাশ্মীৰ মৰততে সৰগ৷ কাশ্মীৰৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য অতুলনীয়৷ কাশ্মীৰক ইউৰোপৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰ বাবে সমগ্ৰ পৃথিৱীতে স্বীকৃত ছুইজাৰলেণ্ডৰ স’তে তুলনা কৰা হয়৷ প্ৰাকৃতিকভাৱে ছুইজাৰলেণ্ডৰ সমকক্ষ হ’লেও কিন্তু ৰাজনৈতিকভাৱে কাশ্মীৰ ছুইজাৰলেণ্ডৰ সমান ধুনীয়াও নহয়, ভাগ্যৱানো নহয়৷ বৰং ক’ব পাৰি ছুইজাৰলেণ্ড ৰাজনৈতিকভাৱে যিমান ধুনীয়া, কাশ্মীৰ সিমানেই ভয়ংকৰ৷ ছুইজাৰলেণ্ডে দুখনকৈ বিশ্বযুদ্ধৰ মাজত থাকিও দুয়োখন যুদ্ধতে অংশগ্ৰহণ নকৰাকৈ সাৰি যাব পাৰিলে৷ ছুইজাৰলেণ্ডৰ গাঁও-নগৰ আকাশৰ পৰা বৰ্ষণ কৰা বোমাৰে ধবংস নহ’ল৷ ছুইজাৰলেণ্ডক যুদ্ধৰ ধোঁৱাই ছানি নধৰিলে৷ ছুইজাৰলেণ্ডত মৃতদেহৰ দ’ম নাবান্ধিলে৷ ছুইজাৰলেণ্ড প্ৰাকৃতিক আৰু ৰাজনৈতিকভাৱেও সুন্দৰ হৈ থাকিল৷ বিপৰীতে কাশ্মীৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যত যিমান চহকী, ৰাজনৈতিক অশান্তিৰ ক্ষেত্ৰতো তাতোকৈ বেছি অশান্তিত বুৰি থাকিল৷ ৰাজনৈতিক সংঘাত-অস্থিৰতাই কাশ্মীৰৰ সৌন্দৰ্য ম্লান কৰি ৰাখিলে৷ কাশ্মীৰত তেজৰ ধল বৈ থাকিল, মৃতদেহ দ’ম বান্ধি থাকিব৷
সৌন্দৰ্য হেনো চাওঁতাৰ চকুতহে থাকে৷ পেহেলগামৰ বাইচাৰণত সন্ত্ৰাসবাদীৰ আক্ৰমণত নিহত ২৮জন পৰ্যটকে নিজৰ আপোনজনৰ স’তে পেহেলগামৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰ মাজত কিছু আনন্দময় সময় পাৰ কৰিবলৈ গৈছিল৷ সন্ত্ৰাসবাদীৰ গুলীত নিহত হোৱাৰ ঠিক আগৰ সময়খিনিত তেওঁলোকে জীৱনৰ আটাইতকৈ ভয়াৱহ, কদৰ্য মুহূৰ্তটোৰ সন্মুখীন হ’ল৷ এই নিহতকেইজনৰ যাতনাৰ তেওঁলোকৰ মৃত্যুৰ স’তে অন্ত পৰিল, কিন্তু তেওঁলোকৰ আপোনজনৰ বাবে জীৱনজোৰা যাতনা ৰৈ গ’ল৷ সমগ্ৰ জীৱন পেহেলগাম শব্দটোৱে তেওঁলোকৰ বাবে আৰু সৌন্দৰ্যৰ স্মৃতি কঢ়িয়াই নানে৷ তেওঁলোকৰ বাবে পেহেলগাম হৈ থাকিব ভয়ংকৰ, কুৎসিত, কদৰ্য৷ সন্ত্ৰাসবাদীয়ে ভূ-স্বৰ্গখন তেওঁলোকৰ বাবে নৰকত পৰিণত কৰিলে৷ সৌন্দৰ্যৰ অভিজ্ঞতা মনত সাঁচি ঘৰলৈ উভতি আহিব বিচৰা ২৮জন পৰ্যটকৰ জীৱন কিমান ভয়াৱহভাৱে সেই সুন্দৰ বাইচাৰণৰ মজিয়াত অন্ত পৰিল! কাশ্মীৰক ‘ফিৰদৌছ’ অৰ্থাৎ সৰগ বুলি বৰ্ণনা কৰা কবিয়ে বাইচাৰণৰ ধুনীয়া প্ৰকৃতিৰ কোলাত পৰি থকা সন্ত্ৰাসবাদীৰ গুলীৰে থকা-সৰকা হোৱা ২৮টা মৃতদেহ দেখিলেও ক’লেহেঁতেননে যে সেইখন ভূ-স্বৰ্গ? নে তেওঁ সেইখনক ‘দুযোখ’ অৰ্থাৎ নৰক বুলি ক’লেহেঁতেন?
এক অনন্যসুন্দৰ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ আৰু সেই ধুনীয়া পৰিৱেশত পৰি থকা সন্ত্ৰাসবাদীৰ গুলীৰে থকা-সৰকা হোৱা মৃতদেহ আৰু সেই মৃতদেহৰ কাষত শিল হৈ পৰা আপোনজন– এয়া আমি মানুহে গঢ়ি লোৱা পৃথিৱীখনৰ প্ৰতীক৷ পেহেলগাম মানুহৰ, ভাৰতীয়ৰ, কাশ্মীৰীৰ ব্যৰ্থতাৰ প্ৰতীক৷ প্ৰতিটো ৰাজনৈতিক সংঘাত তথা যুদ্ধৰ ফলত সেইসকল আটাইতকৈ বেছিকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত হয় যিসকলৰ সেই সংঘাত সৃষ্টি কৰাত কোনো অৰিহণা নাথাকে, যিসকল সেই সংঘাতৰ অংশ নহয়৷ ৰাজনৈতিক সংঘাতৰ দবা খেলখনত সদায়েই অলেখ নিৰীহ মানুহে জীৱন হেৰুৱায়৷ এই ২৮জন পৰ্যটকে আৰু কিছু সময়ৰ পাছতেই সুন্দৰ স্মৃতি লৈ পেহেলগামৰ পৰা উভতি আহিলহেঁতেন৷ তেওঁলোকে নাজানিব– কিয় তেওঁলোকক হত্যা কৰা হ’ল, আত্মীয়সকলে নাজানিব– কিয় তেওঁলোকক লক্ষ্য কৰি লোৱা হ’ল৷
সন্ত্ৰাসবাদীয়ে পৰ্যটকৰ ওপৰত আক্ৰমণ চলাই মৃতদেহৰ দ’ম এৰি থৈ যাব বিচাৰিছিল৷ সন্ত্ৰাস বিয়পাই নিজৰ স্বাৰ্থ সিদ্ধি কৰিব বিচৰা নেতাসকলে, তেওঁলোকৰ পাকিস্তানী সহায়কসকলে বহু পৰিকল্পনাৰ অন্তত ২২ এপ্ৰিল তাৰিখটো উপযুক্ত সময় বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল আৰু পেহেলগামৰ বাইচাৰণৰ সুন্দৰ উপত্যকাটোক আক্ৰমণৰ বাবে উপযুক্ত স্থান বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল৷ আনহাতে, বহু পৰিকল্পনাৰে কাশ্মীৰলৈ ফুৰিবলৈ যোৱা এই ২৮জন পৰ্যটকে নজনাকৈয়েই তেওঁলোকৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ভুল সময়ত ভুল ঠাইখনত গৈ উপস্থিত হৈছিল৷ আক্ৰমণটো আগদিনাখন সংঘটিত হ’লে আন ২৮ বা ৩০ বা ৫০জন পৰ্যটকৰ মৃতদেহ পৰি থাকিলহেঁতেন আৰু এদিন পাছত সংঘটিত হ’লে আন কোনোবা ২৮ বা ৩০ বা ৫০জন পৰ্যটকৰ মৃতদেহ পৰি থাকিলহেঁতেন৷ অৰ্থাৎ কাশ্মীৰত যিকোনো এটা দিনত যিকোনো এজন পৰ্যটক সন্ত্ৰাসবাদীৰ আক্ৰমণৰ বলি হ’ব পাৰে৷ এই ২৮জন পৰ্যটক কাশ্মীৰলৈ যোৱা যিকোনো এজন পৰ্যটক হ’ব পাৰে৷
নাগৰিকৰ জীৱন ৰক্ষা চৰকাৰৰ প্ৰথম আৰু প্ৰধান দায়িত্ব৷ এই ২৮জন পৰ্যটকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাত চৰকাৰ ব্যৰ্থ হ’ল৷ বাইচাৰণত কোনো নিৰাপত্তাৰ ব্যৱস্থা নাছিল৷ সন্ত্ৰাসবাদীকেইটা কোনো প্ৰতিৰোধৰ সন্মুখীন নোহোৱাকৈ নিৰীহ পৰ্যটকক হিন্দু নে মুছলমান চিনাক্ত কৰি গুলীয়াই মাৰিছিল৷ আক্ৰমণৰ ডেৰ ঘণ্টা পাছলৈ জীয়াই থকা গুলীবিদ্ধ পৰ্যটকে কোনো সহায় নোপোৱাৰ বাবে মৃত্যু ঘটিছিল৷ বাইচাৰণত এই নৃশংস আক্ৰমণৰ সময়ত আৰু তাৰ বহু পাছলৈ ‘কৰ্তৃপক্ষ’ অনুপস্থিত আছিল৷ এই নৃশংস আক্ৰমণৰ বাবে সন্ত্ৰাসবাদীহঁতে নিশ্চয় উচিত শিক্ষা পাব লাগিব৷ সন্ত্ৰাসবাদ পুলিয়ে-পোখাই উঘালিব লাগিব, কিন্তু লগতে চৰকাৰৰ নাগৰিকৰ জীৱনৰ নিৰাপত্তা প্ৰদান কৰা প্ৰথম আৰু প্ৰধান দায়িত্ব পালনত কিবা গাফিলতি হ’ল নেকি তাৰো বিতং তদন্ত হ’ব লাগে৷ যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত নিশ্চিত কৰিব লাগে যে পুনৰ পেহেলগামৰ দৰে নৰসংহাৰ সংঘটিত হ’বলৈ দিয়া নহ’ব৷