ৰাজাম্মাল পাট্টি আৰু এম জি ৰাজামনিকম

দুজন বিশেষ ব্যক্তি৷ বিশেষ কি কাৰণে সেয়া ক’ম৷ এগৰাকী  ৭০ বছৰীয়া বৃদ্ধা, আৰু আনজন হৈছে বৰ্তমান কৰ্মৰত এজন সুদক্ষ আই এ এছ বিষয়া৷ প্ৰথমে বৃদ্ধাগৰাকীৰ পৰিচয়টো দি লওঁ৷ নাম তেওঁৰ ৰাজাম্মাল পাট্টি৷ আনহাতে, আই এ এছ বিষয়াজনৰ নাম এম জি ৰাজামনিকম৷ কাকতালীয়ভাৱে দুয়ো তামিল৷ তামিলনাডুৰ বাসিন্দা৷ ৭০ বছৰীয়া আইতা ৰাজাম্মালৰ কোনো বিশেষ শিক্ষা-দীক্ষা নাই৷ ইয়াৰ বিপৰীতে সুদক্ষ প্ৰশাসনিক বিষয়া এম জি ৰাজামনিকমৰ শিক্ষা-দীক্ষাৰ উমান পোৱা যায় তেওঁৰ পদবীটোতে৷ এই দুটা হ’ল এই দুয়োটা বিশেষ চৰিত্ৰৰ দুটা প্ৰধান অমিল বা পাৰ্থক্য৷ এতিয়া চাওক দুয়োৰে মিলটো কিহত? 

এম জি ৰাজামনিকম এজন সুদক্ষ আই এ এছ বিষয়াই নহয়, অত্যন্ত ব্যস্ত এজন প্ৰশাসনিক বিষয়া৷ তেওঁ এটা বৰ ব্যতিক্ৰমী কাম আজি কেইবাবছৰৰ পৰা কৰি আহিছে৷ যাৰ বাবে তেওঁ এতিয়া বিশেষভাৱে চৰ্চিত সমগ্ৰ তামিলনাডুত৷ কামটো কি জানেনে? তামিলনাডুৰ তিৰুভাথাভূৰত আছে ৰাজামনিকমৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঘৰটো৷ এই ঘৰটো তেওঁ এনেকুৱা এটা কামত ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে, যি কথা শুনিলে আপুনিও আচৰিত হৈ যাব৷ তামিল সমাজৰ কেতবোৰ পৰম্পৰাগত কলা, যিসমূহ কালৰ বুকুত হেৰাই যোৱাৰ সম্ভাৱনাই দেখা দিছে, তেনে ১৪টা বিশেষ বৈচিত্ৰ্যময় কলাৰ বিষয়ে উঠি অহা প্ৰজন্মক প্ৰশিক্ষণ দি পাৰ্গত কৰি তোলাৰ বাবেই তেওঁ পূৰ্বপুৰুষৰ এই ঘৰটো প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰৰূপে ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে৷ যাতে কালৰ বুকুত এসময়ত বিলীন হৈ যাব নোৱাৰে এই বিৰল তামিল কলাসমূহ৷ প্ৰতিবছৰে গ্ৰীষ্মৰ দিনকেইটাৰ পৰা এনে এহাজাৰজন তামিল যুৱক-যুৱতীক এই কেন্দ্ৰটোত বিনামূলীয়াকৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ কাম আৰম্ভ কৰা হয় আৰু তেওঁলোকক নিজৰ হেৰাই যাব খোজা কলাসমূহৰ বিষয়ে পাকৈত কৰি তোলা হয়৷ এই পৰম্পৰাগত তামিল কলাসমূহৰ ভিতৰত আছে বিভিন্ন থলুৱা খেল-ধেমালি, সমৰ কলা, কাপোৰত বিভিন্ন পৰম্পৰাগত তামিল এম্বইডেৰী আদি৷ 

এতিয়া আহোঁ ৭০ বছৰীয়া আইতা ৰাজাম্মাল পাট্টিৰ বিষয়ে৷ ৰাজাম্মাল পাট্টিয়ে আজি প্ৰায় ৫০ বছৰ ধৰি একেটা পৰম্পৰাগত প্ৰক্ৰিয়াৰেই এবিধ বিশেষ তামিল খাদ্য নিজহাতে প্ৰস্তুত কৰি হাজাৰ হাজাৰ মানুহক খুৱাই আহিছে৷ তেওঁ প্ৰস্তুত কৰা এই পৰম্পৰাগত তামিল খাদ্যবিধৰ নাম হৈছে ‘আপ্পাম’৷ ঠিক আমাৰ পানীপিঠাখনৰ দৰে৷ আজিকালি বিভিন্ন সোৱাদৰ আপ্পাম ৰেস্তোৰাঁতো পোৱা যায়৷ কিন্তু প্ৰকৃত পৰম্পৰাগত এইবিধ তামিল খাদ্য প্ৰস্তুত কৰিব জানে খুব কম মানুহেহে৷ সেয়ে আপ্পাম প্ৰস্তুতৰ আচল শৈলীটো যাতে হেৰাই নাযায় তাৰ বাবে জীয়াই থকা দিনকেইটাত আপ্ৰাণ চেষ্টা চলাইছে ৰাজাম্মাল পাট্টিয়ে৷ প্ৰকৃততে তামিল পৰম্পৰাগত প্ৰক্ৰিয়াৰে আপ্পাম কেনেকৈ বনোৱা হয় সেয়া ৰাজাম্মালে কিশোৰী কালতে শিকিছিল মাকৰ পৰা৷ ৰাজাম্মাল পাট্টিৰ আপ্পাম বিক্ৰী কৰা কোনো দোকান নাই৷ পোহৰ নৌহওঁতেই প্ৰতিটো পুৱাই তামিলনাডুৰ টেনকাচি জিলাৰ উচিনি মগলিয়াম্মান কভিল ষ্ট্ৰীটৰ দাঁতিত জ্বলি উঠে মাটিৰে বনোৱা ৰাজাম্মাল আইতাৰ সৰু চৌকাটো৷ তাতেই খৰিৰ জুইত ৰাজাম্মাল পাট্টিয়ে প্ৰস্তুত কৰে আপ্পাম৷ আৰু সেই আপ্পাম প্ৰতিখনত তেওঁ কেইটকাকৈ বিক্ৰী কৰে জানেনে? এখনত মাত্ৰ এটকা৷ এসময়ত এখনত ১৫ পইচাকৈ বেচিছিল৷ এতিয়া এটকা হৈছে৷ বৰ্তমান দিনটোত দুশখনমান আপ্পাম বিক্ৰী হ’লে আইতাৰ ৫০ টকা লাভ হয়৷ আচলতে লাভৰ বাবে ৰাজাম্মালে আজি ৫০ বছৰ ধৰি আপ্পাম বিক্ৰী কৰি থকা নাই৷ মানুহে প্ৰকৃত আপ্পামৰ সোৱাদ ল’বলৈ পুৱাৰে পৰাই ভিৰো কৰে ৰাজাম্মালৰ চৌকাৰ কাষত৷ প্ৰশ্নটো আপ্পামৰ দামত নাই৷ আছে এটা হেৰাই যাব খোজা জাতীয় শৈলী ধৰি ৰখাত৷ সেই যে আৰম্ভণিতে কৈছিলোঁ ৰাজাম্মাল পাট্টি আৰু এম জি ৰাজামনিকমৰ মাজত ক’ৰবাত কিবা এটা বিশেষ মিল আছে বুলি- সেইটোৱেই৷ ইয়াকেই কয় প্ৰকৃত জাতীয় চেতনা৷